Çocuğunuz için üzülmek yerine...

Geçen gün yaptığımız veli toplantısında dikkatimi çekti. Velilerde, içinde bulundukları yoğun tempodan dolayı çocuklarına acıma hissi çok fazla.

Bana kalırsa bu his vicdanlarını rahatlatmak için... "Parasını verip iyi bir dershaneye yolladık, harçlığını da veriyoruz, o çok çalışıyor diye üzülüyoruz da... E daha ne yapalım. Süper anne-babayız işte!" düşüncesinden sıyrılıp bu zorlu dönemde ona manevi destek olmanın zamanıdır. Bunu ona acıyarak değil, hayatı onun için kolaylaştırarak yapmak gerek. Örneğin yemek saatlerini, misafir geliş-gidişlerini, televizyon izlemeyi onun verimini artıracak şekilde düzenleyebilirsiniz.

Farklı bir odasının olması onun aklını salondaki yaşamdan alıkoymaya yetmeyebilir. Gerekirse en sevdiğiniz diziden, en yakın dostunuzun ziyaretinden ödün verebilmelisiniz. O çalışırken bir kitap açıp okuyor olmanızın ona vereceği yalnız olmama hissini düşündünüz mü hiç? Daha güzeli onun bu zor evresinde siz de yeni bir uğraş edinip yeni birşeyler öğrenmeyi deneyebilirsiniz (yabancı dil, bilgisayar, araba kullanmak, müzik aleti çalmak, dikiş dikmek vs vs vs). Bu durumda kendisini evdeki çalışmak zorunda olan, cezaya kalmış insan gibi hissetmeyecektir hiç olmazsa.

Onlara acımayın! Onlar kendilerine güzel bir gelecek kurmaya çalışıyorlar. Acıyarak motivasyonlarını kırıp kendilerini zavallı hissetmelerine izin vermeyin. Tam aksine harcadıkları bu güzel çaba için onları takdir edin, daha fazlası için destek olun.